Στις 22 Απριλίου του 1970 η ιδέα και το όραμα ενός σπουδαίου ακτιβιστή του John McConnell εκπληρώνεται με την καθιέρωση της «Ημέρας της Γης». Η δράση αυτή ξεκίνησε από τις ΗΠΑ. Μόλις το 1990, είκοσι χρόνια μετά, η ημέρα αυτή καθιερώνεται να γιορτάζεται παγκόσμια. Τα αίτια που οδήγησαν στην καθιέρωση εορτασμού μιας τέτοιας ημέρας εξ αρχής, δεν είναι άλλα από την κινητοποίηση του πανανθρώπινου πληθυσμού, των κυβερνήσεων, των επιχειρήσεων και των οργανισμών διεθνώς με σκοπό την προστασία του πλανήτη.
Σήμερα, 51 χρόνια μετά, παρά τις παγκόσμιες πλατφόρμες ενημέρωσης, τη χρήση του διαδικτύου και τη δυνατότητα πρόσβασης στη γνώση να είναι πιο άμεση από ποτέ, το πρόβλημα παραμένει αναλλοίωτο και ακόμα πιο οξυμένο. Μάλιστα, σύμφωνα με το WWF’s Living Planet Report 2021 σε αυτό το διάστημα των 51 χρόνων ο πληθυσμός των οικογενειών των θηλαστικών, των ερπετών, των πτηνών και των ψαριών στον πλανήτη μας μειώθηκε κατά 68% εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας. Μάλλον ο άνθρωπος ξέχασε πως η ακόρεστη ευδαιμονία του μπορεί να τον οδηγήσει στην αυτοκαταστροφή του, μιας και δεν μπορεί να υπάρξει αυτόνομα και ανεξάρτητα από το φυσικό περιβάλλον. Είναι μέλος αυτής της φυσικής αλυσίδας από την οποία αφαιρεί αλόγιστα κρίκους.
Ας γίνει αφορμή η «Ημέρα της Γης» να αποτελέσει την εναρκτήριο προσπάθεια για μια θερμότερη προάσπιση του φυσικού περιβάλλοντος. Δεν χρειάζεται να κάνουμε πολλά και δύσκολα πράγματα. Ας πετάμε τα σκουπίδια μας στους κάδους και όχι στις θάλασσες και στα πάρκα, ας κάνουμε ανακύκλωση των υλικών για να μην εντείνουμε ακόμα περισσότερο την κατασπατάληση των φυσικών πόρων, ας χρησιμοποιούμε λιγότερο πλαστικό στην καθημερινότητά μας, ας είμαστε πιο προσεκτικοί με εύφλεκτα υλικά στις δασικές περιοχές. Όλα αυτά δεν είναι πράγματα που δεν θα τα προσέχαμε στο σπίτι μας. Ας μη ξεχνάμε, λοιπόν, πως το μικρό αυτό κουτάκι που αποκαλούμε σπίτι μας, ανήκει σε εκείνο το πανέμορφο και πολύ μεγαλύτερο παζλ του φυσικού περιβάλλοντος.
Οι συμπεριφορές αυτές που καλλιεργούν έναν συνειδητοποιημένο και ευαισθητοποιημένο πολίτη του αύριο που σέβεται τον άνθρωπο και το περιβάλλον δεν γίνεται με ένα κλικ. Αξίζει να το ξεκινάει από μικρή ηλικία, όταν ακόμα ο χαρακτήρας και οι συνήθειες διαπλάθονται. Και να θυμάστε πως δεν υπάρχει καλύτερος δάσκαλος από το παράδειγμα ζωής. Ας μη ζητάμε μόνο από τα παιδιά να προσέχουν και να φροντίζουν το ευρύτερο σπίτι τους. Ας τους δείξουμε πώς να το κάνουν με κάθε ευκαιρία, τονίζοντας τη σημασία και την αξία κάθε πράξης. Τα παιδιά θέλουν και περιμένουν να μάθουν. Ας τους μιλήσουμε.
Επιμέλεια Κειμένου: Ζησοπούλου Εύα
