Πολύς λόγος γίνεται για με τη σχέση γονέων και εκπαιδευτικών. Πολλές φορές υπάρχει αμφισβήτηση εκατέρωθεν, η οποία ενδέχεται να οδηγήσει στη δημιουργία μιας μη υγιούς σχέσης ανάμεσα στους γονείς και τους εκπαιδευτικούς. Αυτό προκαλεί, σε βάθος χρόνου, προβλήματα στα ίδια τα παιδιά, για τα οποία πασχίζουν καθημερινά και οι δύο «αντιμαχόμενες» πλευρές και αυτά θα έπρεπε να είναι ο κοινός παρονομαστής και όχι το «μήλον της έριδος» μεταξύ τους.
Οι γονείς, αδιαμφισβήτητα, από την πρώτη στιγμή της ύπαρξης των παιδιών τους προσπαθούν με κάθε τρόπο να τα μεγαλώσουν με πολλή αγάπη και θέλουν να τα εφοδιάσουν με τις απαραίτητες γνώσεις και αξίες που επιθυμούν οι ίδιοι. Όταν έρθει η στιγμή που τα παιδιά θα πρέπει να αποχωριστούν από το οικογενειακό περιβάλλον και να ενταχθούν σε ένα ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον, που λέγεται «σχολείο» , πολλοί γονείς αισθάνονται ότι χάνουν την πρωτοκαθεδρία στη διαμόρφωση των χαρακτήρων τους.
Έτσι, προκαλείται πολλές φορές σύγχυση από την πλευρά των γονέων που οδηγεί στην επεμβατική συμπεριφορά τους απέναντι στο έργο, που έρχεται πια να συνεχίσει ο/η δάσκαλος/α, αναλαμβάνοντας πλέον την εκπαίδευση των παιδιών. Πολλές φορές κυριαρχεί η αμφισβήτηση προς το πρόσωπο των εκπαιδευτικών, σχετικά με το έργο τους, και όχι η εμπιστοσύνη, η οποία είναι απαραίτητη για την ομαλή σχέση και συνεργασία ανάμεσα σε γονείς και εκπαιδευτικούς.
Από την άλλη πλευρά, δεν είναι λίγες οι φορές που η ανατροφή των παιδιών από το σπίτι τους γίνεται αντικείμενο σχολιασμού στο σχολείο. Κάτι τέτοιο πρέπει να αποφεύγεται, ώστε να μην έρχονται τα παιδιά σε δυσμενή θέση.
Συνεπώς, γονείς και εκπαιδευτικοί, οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε πως η εμπλοκή του ενός στον ρόλο και το έργο του άλλου μόνο αρνητικά αποτελέσματα μπορεί να έχει, κάτι που σίγουρα δεν είναι ο στόχος κανενός. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως όλοι είμαστε άνθρωποι με δύσκολες ή εύκολες ημέρες, με αδυναμίες, με ενοχές πολλές φορές για το αν μεγαλώνουμε «σωστά» τα παιδιά μας και αν διαμορφώνουμε ορθές προς την κοινωνία προσωπικότητες.
Η εμπιστοσύνη και η καλή συνεργασία ανάμεσα σε έναν γονιό και έναν/μια εκπαιδευτικό αποτελούν συστατικά κομβικής σημασίας για την περαιτέρω πρόοδο ενός παιδιού. Είναι πολύ σημαντικό να γίνει αντιληπτό ότι ο ρόλος ενός εκπαιδευτικού έρχεται να συμπληρώσει το έργο των γονιών και όχι να το αντικρούσει. Είναι, επίσης, απαραίτητο να συνειδητοποιήσουν οι δύο πλευρές ότι έχουν κοινούς στόχους, και αυτό πρέπει να τους κάνει συμμάχους και όχι ανταγωνιστές.
Άλλωστε γονείς και εκπαιδευτικοί αποτελούν τα πρότυπα των παιδιών και σίγουρα θέλουν να τους βλέπουν στο ίδιο και όχι σε αντίπαλο στρατόπεδο. Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να αφήσουμε πίσω μας τα επικριτικά σχόλια και να συνεργαστούμε ομαλά, για την επίτευξη του κοινού μας στόχου… την καλύτερη εκπαίδευση των παιδιών μας.
Επιμέλεια Κειμένου: Πιντή Νικολέτα
